Trots op Komodo
shop nu: http://www.sa-intl.org/
SA8000 certificering!
We zijn erg trots op Komodo! Hun fabriek in Katmandu is bekroond met de internationaal erkende SA8000-certificering voor de mensenrechten. De fabriek waar Komodo hun kleding produceert is de enige fabriek in Nepal die dit certificaat heeft gekregen. Komodo heeft de afgelopen maanden nauw samengewerkt met de eigenaren van de fabriek en de inspecteurs om de veranderingen die nodig waren uit te vroeren. De gehele fabriek voldoet nu aan de strenge richtlijnen van de SA8000s. Hierdoor is het voor de mensen die er werken en de mooie kleding van Komodo maken alles nog beter geregeld.
Nieuw bij watMooi: Itsus
shop nu: http://www.watmooi.nl/shop/index.php?manufacturers_id=87
100% groen
In Berlijn liepen wij tegen het modemerk Itsus aan. Twaalf jaar gelden begon Ricahrd Brown dit kledinglabel dat helemaal vrij is chemicaliën. Richard vertelde ons dat hij besefte dat gewone katoen erg vervuilend is en dat hij mode wilde verkopen dat goed was voor het milieu.
De Itsus Eco System groene lijn is helemaal biologisch. De kleurstoffen die worden gebruikt om de kleding te kleuren zeefdruk kleur zijn organisch gecertificeerd. De draden die worden gebruikt om de kleding aan elkaar te naaien zijn gecertificeerd. Dit houdt in dat ze niet schadelijk zijn voor het milieu omdat ze niet giftig zijn en biologisch afbreekbaar zijn. Het kleuren van de shirts gebeurd in een gesloten systeem zodat er geen kruisbesmetting kan plaatsvinden met de omgeving. Zelf het wassen van de kleding gebeurt met organische goedgekeurd weekmakers.
Zelfs de verpakking is 100% verantwoord. De tassen waar dek leding is wordt vervoerd en de kledingtags zijn gedrukt op FSC-papier en etiketten met de hand gezeefdrukt op organisch weefsel en bevestigd door middel van een knoopsgat dus geen plastic of geen metalen pinnen. Brown vertelt dat er "niets in de kleding zit dat niet biologisch is of terug naar onze biologische worstels kan".
In deze video vertelt hij over de kleding die watMooi heeft ingekocht. Hij vertelt over de kunstenaars die betrokken zijn bij het ontwerpen van stijlen en geïnspireerd zijn door de natuur. Itsu is meer dan alleen mooie designs; Itsus brengt mode en duurzaamheid samen in echte fashion statements.
Pants to Poverty
Pants to Poverty
Het begon in Berlijn dat we tegen het merk Pants to Poverty aanliepen. Nu kenden we het merk al langer en ik was erg gecharmeerd van hun filosofie. En toen we de mensen achter die Engelse label leerden kennen was ik om. Zij geloven voor meer dan 100% in hun product en willen en kunnen echt een verschil maken. Ze maken hippe shorts van biologisch fair trade katoen. Hiermee steunen ze niet alleen de katoenboeren maar ook de fabriekarbeiders die deze Pants to Poverty maken. De gehele lijn van het katoenzaadje totdat het bij ons in de kast ligt is traceerbaar en fair.
Nelson Mandela was hun inspirator. Tijdens Live8 sprak hij de volgende woorden en deze woorden waren het begin van Pants to Poverty: “Today hundreds of millions of people lie trapped and enslaved in the prison of poverty… it’s time to set them free… Sometimes it falls upon a generation to be great. You can be that great generation. Let your greatness blossom.”
Update Fashion Week Copenhagen
Copenhagen Fashion Week 10-14 feb
- Super ontvangst op het vliegveld. Gelijk voorzien van alle info.
- Een fashionable upgrate in ons hotel. En wat een heerlijk bed hebben ze daar. http://www.admiralhotel.dk
- Trade Fair Gallery = mooie fashion. Het bruist van de fashion en iedereen straalt dit ook uit. Mooie mensen met stoere en schitterende schoenen.
- Trade Fair Terminal -2. Gratis entree met je skateboard, veel mannen die toen ze nog jong waren en geen buikje hadden dachten dat ze bij de underground hoorden.
- Trade Fair CPH Vision. Zoeken met een breinaald in de modeberg naar verantwoorde mode.
- Wat was het koud, maar gelukkig hebben ze in CPH fietsende expresso bars.
- Shoppen leuker is als het in een andere valuta is.
- Eva Kruse CEO Danisch Fashion Institute: "I encourage everyone to explore the many shops that promote sustainable fashion in the green walk." Kermit de Kikker is groen. Het merendeel van de shops op de greenwalk weten niet eens wat verantwoorde mode is. Een tegenvaller.
- Het leuke is dat heel CPH meedoet aan de Fashion Week.
- Fashion tastes better with chocolate. Yep, we know. Wat een heerlijke chocolade in CPH.
Naar groene mode vraag je toch niet
Leuk stuk in de Trouw
Lynsey heeft afgelopen week een mooi stuk geschreven voor de Trouw. Het klopt dat een groot deel van de consumenten nog niet bezig is met verantwoorde mode. Als ik vertel tijdens de Amsterdam Fashion Week dat ik in de verantwoorde mode zit, wordt er toch nog altijd een beetje raar gekeken. MMMM ze ziet er niet uit als een geitenwollensok die nooit haar benen scheert en niet geniet van het leven. Want dat is helaas nog steeds de eerste gedachten die de meeste mensen hebben. Als ik vertel dat ik in de mode zit waar een mooi verhaal achter zit zijn mensen wel geïnteresseerd. Verantwoord is nog steeds niet sexy, en dat moet veranderen.
kleine bedrijven heven het goede voorbeeld
Als het gaat om duurzame mode, geven kleine bedrijven het goede voorbeeld. Dat concludeerde consumentenorganisatie Goede Waar & Co onlangs bij de publicatie van de Kledingchecker 2009. Het onderzoek naar de milieuvriendelijke, eerlijke productie van kleding laat zien dat kleine labels de koplopers vormen. Winkelketens en internationale modemerken laten het wat betreft duurzaamheid afweten.
De oproep van Goede Waar & Co sluit aan bij een recente reeks noodkreten, pleidooien en manifesten. Zo vraagt Albert Heijn om duurzaamheidswetgeving, omdat de supermarktsector er zelf niet in slaagt het marktaandeel van biovoeding te vergroten. En geloofsgemeenschappen tonen een verantwoordelijkheid in de klimaatkwestie.
De consument heeft ook een verantwoordelijkheid
Opvallend is dat in deze (en andere) oproepen met geen woord wordt gerept over de verantwoordelijkheid van de consument. Vooral op het gebied van mode is dat raar. Want niet alleen dankzij de Kledingchecker, maar ook met behulp van keurmerken zoals van Max Havelaar en Made-By, kunnen we wel degelijk kiezen voor een groene garderobe. Er is geen excuus om rond te lopen in een jeans vol milieubelastende verfstoffen of een cardigan die met kinderhandjes is gemaakt.
stoffig imago
Waarom is duurzame mode dan nog steeds niet meer dan een niche, zoals de Kledingchecker en de januari-editie van de Amsterdam International Fashion Week (waar geen enkele eco couture te zien is) weer eens bewijzen? Dat ligt natuurlijk niet alleen maar aan het gebrek aan morele appels op de consument, of aan het geringe aanbod aan eerlijke kleding in de gemiddelde winkel(straat). De sector kampt ook met stoffig imago: ondanks alle zachte bamboe t-shirts en hippe hennepjurken wordt fair fashion nog steeds geassocieerd met prikkende hobbezaktruien en linnen tasjes met activistische slogans. Maar een veel belangrijkere belemmering voor de grootschalige groei van duurzame kleding zijn wij zelf.
Fair fashion confronteert ons namelijk met de uitwassen van ons kleedgedrag. We betalen zonder er bij stil te staan twee euro voor een duo-pak sportsokken uit China die we na drie keer wassen in de vuilnisbak gooien. En we graaien tijdens de opruiming vechtlustig in de bakken met afgeprijsde riemen en handtassen - ook al ligt onze kledingkast al vol met vergelijkbare prullaria en kunnen we tijdens stedentripjes naar Tokyo of Florence altijd wel voor een tientje een nep Louis Vuitton tas scoren.
duur betaald
De duurzame modesector, die beelden oproept van onderbetaalde fabrieksarbeiders die onder erbarmelijke werk- en leefomstandigheden ons zoveelste paar jeans produceren, laat zien hoe extreem en amoreel onze kledingconsumptie eigenlijk is geworden. We betalen zonder morren wanstaltige bedragen voor in China geproduceerde designer wear van Italiaanse modehuizen, maar doen verantwoorde mode (onterecht) af als te duur. En iedere zaterdagmiddag drommen we als onverbeterlijke koopverslaafden door de winkelstraten om niemendalletjes in te slaan bij de fast fashion-ketens die zelfs pubers met een karig beetje zakgeld in staat stellen om voortdurend volgens de laatste trends gekleed te gaan. Terwijl een groene garderobe juist vereist dat we bewust investeren in een beperkt aantal kwaliteitsstukken waar je gerust meerdere seizoenen mee voort kunt.
Eerlijke mode heeft met andere woorden een uiterst onaangename boodschap voor de gemiddelde modeconsument: het kopen van kleding moet anders én minder. En dat is een boodschap die wij als modeverslaafde koopjesjagers liever niet horen. Aan de winkels waar we ons geld naar toe brengen, stellen we dus ook geen vragen over de omstandigheden waaronder hun producten zijn gemaakt. We kopen er alleen maar de zoveelste must-have.
het begint bij transparantie
Het is zo bezien geen wonder dat in het grootste gedeelte van de mode-industrie geen verduurzaming plaatsvindt. Want waarom zou een bedrijf de productieketens transparant en duurzaam maken, als de consument er toch niet om vraagt? Wie de grote modemerken verwijt geen haast te maken met duurzaamheid, moet eigenlijk ook met een beschuldigende vinger naar de trendgevoelige consument wijzen. Want ook consumenten kunnen hun verantwoordelijkheid nemen in het ontwikkelen van een eerlijke, milieuvriendelijke kledingindustrie.
Lynsey Dubbeld
Filosoof, trendanalist en modejournalist.